13 juni t/m 18 juni 2013 hebben de 8 leden van de Uglyclub een toertocht gemaakt naar Schotland.
Er is in 6 dagen 1507 kilometer gereden en 33 uur gevaren.

Hier volgt een verslag van de trip wederom geschreven door Eagle;

Ugly Tour Schotland 2013

Ugly Tour 2013

Nadat vorig jaar bij de BBQ de organisatie koppels opnieuw waren ingedeeld, lag de verantwoording voor 2013 in handen van de Soundman en Mildred. De heren hadden ons een reisje voorgeschoteld naar Schotland om eens in de Highlands te rijden. De Highlands zijn de bergen in het noorden van Schotland en zijn niet in Amsterdam, waar je naar verluid ook in de Highlands kunt verblijven bij de coffeeshop.

In de voorbereiding, in de reacties op het opzadelplan en in de Apps was inmiddels iedereen voorzien van een extra titel, zoals onze voorzitter was omgedoopt tot McHekkie, de penningmeester tot McSpijker of McNail en ga zo maar door ; We hadden er zin in.

Donderdag rond de middag vertrek bij het clubhuis, een week vooraf met een kwartier uitgesteld omdat er een nog moest schijten, knap trouwens dat je dat een week van te voeren kunt inschatten, of EERGGGG regelmatig van stoelgang. Voordat we naar de Highlands konden moesten we eerst door de Lowlands naar de boot. We gingen dus via de polder naar IJmuiden. De organisatie had keurig ingeschat dat we 2 uur te vroeg zouden aankomen en gereserveerd in het driesterrenrestaurant aan de haven, waar het menu bestond uit VIS. Dit scheelde weer tijd en geld op de boot en kon er volledig geconcentreerd worden op het ledigen van de meegebrachte bliksels.

Aan boord, de motoren vastgesnoerd aan dek, je tasje met avondkleding en toiletartikelen onder de arm ( voor zover deze zaken niet onderin je plunjebaal of koffers zitten en je er dus niet bij kan ) op naar de hutten. 2 ruime 4 persoons cabines voorzien van Highbeds, badkamer, airco en raampje. Na te hebben gedoucht en enkele bliksels te hebben geledigd, nootjes te hebben geknabbled en op McWolfie te hebben gewacht, die toch weer naar de motoren ging om zijn avondspullen uit zijn bagage te vissen, gingen we vlot naar de Skybarrrrrrr. Daar ondervonden de McUgly's dat het bij windkracht 7-8 best koud is in korte broek buiten, dus afgezakt naar de Sportsbarrrrrr op dek 8. Daar onze bliksels gedronken tot ons werd verteld dat je daar ook bier kon BESTELLEN !

Er werd volop gelachen in de groep en de stemming zat er goed in. Ongeveer een uur nadat de boot de haven had verlaten en de kapitein het nodig vond de boot continue van links nar rechts te laten rollen, waren McEagle en McMildred verstandig en gingen op tijd naar beneden naar bed. Eenmaal op bed op dek 5 bleek toevallig dat ook het schudden en rollen een stuk minder was onderin de boot en werden de groene Ugly gezichten weer wat normaler. De andere McUgly's waren zodanig zeevast dat er zelfs volop is gestreden in de POPQUIZ in de BAR. Ik heb vernomen dat de volle winst ons in blessure tijd is ontnomen door een onterechte penalty voor de andere partij. Rucklullen !!

's Ochtends vroeg was er al land in zicht en Newcastle lag zelfs in de ZON. Broodje van Mss McHekkie, bakkie koffie en of we go. De organisatie had ons een schitterden route uitgezet dwars door het boerenland via Northumberland en de Carter Bar bergpas naar de grens. Onderweg nog even stoppen bij een engels vlaggetje voor McHernia en de Herniator die er toen niet bij waren. Op de grens van Schotland de beroemde steen met daarop de naam van het te betreden land, ideaal voor wat foto's, koffie en stickerplakken. Ojaa, er liep ook nog een homo in een rok met een toeter voor de toeristen.(McRucklul)
Via Jedburgh naar Edinburgh, ze schrijven burgh in plaats van brug, toch via een hele mooie hoge burgh ; de Forth Road Bridge naar het noorden van Schotland.

Eenmaal aan de overzijde veranderde het landschap en kon je merken in de HIGH lands te zijn, overal op de achtergrond mooie berglandschappen. Langs Kincardine naar Stirling, hier de Aldi geplunderd voor de nodige eetwaren en op naar Tyndrum.
Nu werd het echt mooi. Door Calander, Lochearnhed en Crianlarich op naar het Pine Tree Leasure Park. De laatste paar kilometers een paar spatjes, maar de sneeuw op de toppen van de bergen maakte dit ruimschoots goed. Wederom had de organisatie 2 ruime 4 persoons hutten geregeld waar 3 bedden in stonden en waar je een luchtbert onder het grote bert kon leggen voor de vierde man.

's Avonds HEEEEEEEEL VEEEEEEL regen, maar dankzij het bouwwerk van de organisatie met het meegebrachte zeil, konden wij en de mietzen samen droog voor de blokhut een biertje drinken en nootjes knabbelen. Een Ugly bleef op de spullen passen, McBullie hulde en dank hiervoor, de rest ging lekker eten in de lokale pub. Ook op reis was Jack Sparrow en hij bezocht ons, overigens zonder parrot op zijn schouder, in de pub.

Zaterdagmorgen regende het hard zoals voorspeld en zagen we de dag somber in, de klaverjaskoppels werden al gevormd. Geluk is met de Ugly's en om elf uur werd het droog en werd er opgezadeld voor een mooie tocht van 200 km door de HIGHlands langs Loch Triochatan, Glencoe en Loch Tullah naar Loch Leven tot uiteindelijk de Ugly's in Fort William aankwamen. Ook hier bleek na stukkie lopen een broodje donderopgebak te verkrijgen alhoewel de kwaliteit ons deed nadenken over de schapen hier in het land.
3 keer het hele dorp in de ronde om het fort te vinden; "daar is nog een muur met een poort erin " was McHekkie verteld. Uiteindelijk bleek er naast de rotonde nog 20 mtr. van een 2 mtr. hoog muurtje te staan aan de rivier met een gat erin, zeker werk van de Vikingen geweest. Ook in Fort William de Aldi leeggekocht voor de traditionele BBQ op zaterdagavond.; Worst en single malt. Omdat de campers ons wat ophielden op de schotse wegen, namen we terug een mooie route via Kinlochleven. Dat was lekker doorblazen over mooie heuvelige bochtige wegen. Onderweg zagen we de hele tijd rare schapen lopen, met een rugzak en een rugnummer op, ook waren er diverse stempelposten voor deze wezens. Terug op de camping konden we heerlijk in het zonnetje zitten, biertjes drinken, nootjes knabbelen en ons laten voorzien van heerlijk vlees door McBullie. Uiteindelijk moest McMcGyver er nog aan te pas komen om de BBQ's een beetjes te helpen. Tot in de late uurtjes genoten de Ugly's van een biertje en een alleenstaande mout….. en nootjes of harde worst.

De zondag waren de goden ons goed gezind en stonden we op met zon, tijd voor een bezoek aan Nessie. Via de kust langs Oban, waar ook alleenstaande mout wordt verkocht, richting Inverness een tochtje van ca 300 km. Onderweg gedineerd bij de McMcDonalds, een bezoekje aan wat oude commando's; kom op Storm, tot aan het beroemde Loch Ness. McNessie bleek op vakantie te zijn met mss McNessie en dan lijkt zo'n meer loch toch wel veel op die andere. We vonden een mooie route via Ardochy Forrest, langs Loch Loyne en Loch Garry met schitterende vergezichten over de Highlands. Verblind door dit moois kwam McBullie tot de ontdekking dat de tank leeg was en hij reed op damp.

Maar daar was de redding al; Petrolstation 200 mtr links !
Helaas ging de hele groep al rechtsaf. Dit werd vlot gecorrigeerd na wat vreemde symbolische bewegingen van McBullie en McHekkie draaide resoluut om. Zo resoluut dat de schotten niet eens de tijd kregen om net als wij rechts te gaan rijden. McHekkie corrigeerde vlot hun foutje ( rucklullen) en we konden tanken. De laatste 100 km trok de lucht een beetje dicht maar op een paar spetters na kwamen we vlot en droog over de Glencoe weer naar Tyndrum. Onze laatste avond in het nachtleven van Tyndrum begon met een maaltijd, bestel trouwens geen pizza in Schotland, in de Tyndrum Inn onder het genot van een Guinness of een lokaal biertje ( probeer ook eens de Kiltlifter ). Er was daar onder meer een Dartcompetitie en een klaverjascompetitie, maar naast ons geen andere deelnemers hier dus wel de volle winst voor de Ugly's. Hier trouwens geen nootjes.

De volgende dag vroeg op voor de terugreis naar Newcastle, toch bijna 360 km. Zoevend langs Loch Lomond kwamen we in Glasgow, noem het maar Gas gauw er is niks te zien.
Nog een paar leuke plaatsnamen onderweg; Carluke, Peebles en Galashiels, koffie in de Robertson Arms hotel te Carnwath. Toffe route door veel groene heuvels en weinig stoplichten. Weer over de berg en naar England. Ruim op tijd bij het vliegveld… ………………..shit we gingen met de boot ! opgehouden door een file just in time voor het inchecken. De auston martin club had al ruim 2 uur staan wachten op de kade.

Nu wel 2 hutten naast elkaar, wederom voorzien van Highbeds. Was wel jammer dat we pas toen we boven op dek 11 waren de motor op dek 4, er achter kwamen dat er ook een lift op die boot zat ! Gelukkig waren er nog biertjes koud en nootjes.

Nu was het tijd voor het feestje van McNail, McPlieger had hem een check gegeven om te gaan eten met zijn vrienden. Uiteindelijk besloot hij om in plaats daarvan ons mee te nemen. We gingen naar het "Captains dinner"; All you can eat !!!!!! Hoe moet ik nou App'n dan ???

Natuurlijk het langst blijven zitten, het vaakst langs het buffet en bijna weggekeken door Auston Martin Club en toch lukte het niet om onze ouders te laten betalen, dus de check moest worden verzilverd bij jackie chan.

Aangezien er nu een nieuwe kapitein was aangenomen, die vorige bleek vorig jaar ook al langs italie te zijn gevaren met een cruise boot, verliep de reis een stuk rustiger.
In de nachtclub kon naar hartenlust worden gedronken, gekaart en gedanst. Met een zangeres die de voorronden van de Voice of Schotland niet had gehaald,….. lang niet !, kwam de stemming er zo goed in dat een paar Engelsen volledig uit hun dat gingen. Nou eigenlijk maar twee, zodat er een Arnold met handcuffs bij kwam staan om ze een beetje in te tomen. Alles liep goed af en we konden weer naar dek 11, gelukkig nu maar vanaf dek 9.

In IJmuiden bleek het 31 graden te zijn dus de raampjes open en gaan met die banaan. Helaas duurde het toch een uur voordat we uit het ruim konden wegstuiven. Nogmaals via Newchurch naar de Lowlands over de dijk naar Elburg en terug naar huis waar we geheel conform planning aankwamen en McBullie junior ons verwelkomde met een koude.

Heren organisatie bedankt voor deze schitterende tocht en het wordt moeilijk dit te toppen volgend jaar. Een uitdaging voor de anderen. Nootjes zijn er in ieder geval nog.

AJUFFU

McEagle